Հովահննես Թումանյանի քառյակներն անգլերեն լեզվով՝ իմ թարգմանությամբ

 

Come back,

Overflowing rivers of spring,

Past days, love and binge,

Get together and come back.

Ե՛տ եկե՜ք…
Գարնան վարար գետ եկե՜ք,
Անցա՜ծ օրեր, խինդ ու սե՛ր,
Դարձե՜ք, իրար հետ եկե՜ք:

 

 

Look at my soul and how it smiles

To good and bad-to everyone

It enlightens all my miles

And my road that is undone.

Ո՜նց է ժպտում իմ հոգին
Չարին, բարուն, ամենքին.
Լույս է տալիս ողջ կյանքիս
Ու էն ճամփիս անմեկին:

 

 

In my ear awake and keen

A deep voice I always hear

Within an infinite yearning

That is calling me close to it.

Իմ սո՜ւր, արթուն ականջում
Մի խոր ձեն է միշտ հընչում,
Անհո՜ւն, անքո՜ւն կարոտով
Իրեն մոտ է ինձ կանչում։

 

 

A clear evening fell on the paradise of the East

They’re waiting for my soul in fantastic palaces

What am I doing in this dirt and in this wild noise?

Ah, I wish I could find the way back home.

Արևելքի եդեմներին իջավ պայծառ իրիկուն,
Հեքիաթական պալատներում սպասում են իմ հոգուն.
Ի՜նչ եմ շինում էս ցեխերում, աղմուկի մեջ վայրենի…
Ա՜խ, թե նորից գտնեմ ճամփան դեպի էնտե՜ղ, դեպի տու՜ն…

 

 

In which world I’ve got the most-this or that?

In the middle I’m thinking-this or that?

God Himself is hesitating: what should He do?

Which world shall He draw me into…

Ո՞ր աշխարհքում ունեմ շատ բան. միտք եմ անում` է՞ս, թե՞ էն.
Մեջտեղ կանգնած` միտք եմ անում, չեմ իմանում` է՞ս, թե՞ էն.
Աստված ինքն էլ տարակուսած չի հասկանում` ինչ անի,
Տանի՜, թողնի՜, ո՞րն է բարին, որ սահմանում, է՞ս, թե՞ էն:

 

 

If only my whole life passed with my love

I wish I was alone in the field and the blue sky

But most of all I wish to be numb

To melt away and be with everyone.

Երնեկ էսպես` անվերջ քեզ հետ` իմ կյանքի հետ լինեի,
Հազար երնեկ` դաշտում մենակ` երկնքի հետ լինեի.
Բայց ո՜վ կտա էն վայելքը` ինքս ինձ էլ չզգայի,
Ու հալվեի, ծավալվեի, ամենքի հետ լինեի…

 

 

Always I take the breath of the living God

Everywhere I hear His call within His Voice

He exalts my silent soul and eliminates my heart

Within the melody of the universe and its noise.

Ես շնչում եմ միշտ կենդանի Աստծու շունչը ամենուր,
Ես լսում եմ Նրա անլուռ կանչն ու հունչը ամենուր.
Վեհացնում է ու վերացնում ամենալուր իմ հոգին
Տիեզերքի խոր մեղեդին ու մրմունջը ամենուր:

 

 

In the radiant worlds of starry dreams,

In pure distances of great soarings

And in recollection of tender mists

Sometimes I fell as if I can reach Him…

Աստեղային երազների աշխարհքներում լուսակաթ,
Մեծ խոհերի խոյանքների հեռուներում անարատ,
Անհիշելի վերհուշերի մշուշներում նրբաղոտ`
Երբեմն, ասես, զգում եմ ես, թե կհասնեմ Նրա մոտ…

 

 

You’re an unknown Poet, obscure till today

Silently pouring out songs with shining glances

And I’m an amazed Reader, so gay,

Who reads your songs so easy in happiness.

Դու մի անհայտ Բանաստեղծ ես` չտեսնված մինչ էսօր,
Առանց խոսքի երգ ես թափում հայացքներով լուսավոր:
Ես էլ, ասենք, զարմանալի Ընթերցող եմ բախտավոր,
Որ կարդում եմ էդ երգերը էսքան հեշտ ու էսքան խոր:

 

 

Heart!

Only you know the road of the sky,

You know the secret of the happy life,

You know every single thing first of all

Your word is the law for every law.

ՍԻ՛ՐՏ
Դու գիտես մենակ ճամփեն երկնքի,
Դու գիտես գաղտնիքն երջանիկ կյանքի,
Դու գիտես ամենն ամենից առաջ,
Քո խոսքն է օրենք ամեն օրենքի:

 

 

I hate the city-empty and splendid

The wrecked land comes down on me hard,

The great nature-sad and amid

Where else shall rest my wrecked heart?

Ատում եմ քաղաքը` դատարկ ու շքեղ,
Ծանր է գալիս ինձ` երկիրը ավեր,
Տխուր ու դժար` բնությունը մեծ,
Էլ ու՞ր մնամ ես սիրտս էլ ավեր…

 

 

The light of the moon on my face is your smile

When I’m already hit and I’m running to die.

The same is with the oak tree as it withers

Under the bright sunbeams which on it slither.

Լուսը լուսին քո ժպիտն է իմ երեսին ճառագում,
Երբ, ա՛խ, արդեն անբույժ զարկված, դեպի մահն եմ ես հակվում,
Էսպես Էն վառ արեգակի շողերի տակ կենսածոր
Կայծակնահար կաղնին ոտքի չորանում է օրեցօր:

 

Էմմա Կիրակոսյան